خدا کند که بهار رسیدنش برسد / شب تولد چشمان روشنش برسد
چو گرد بر سر راهش نشسته ام شب و روز / به این امید که دستم به دامنش برسد
.
.
ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن / یا ایّها العزیز ! أبانا ! قبول کن
آهی در این بساط به غیر از امید نیست / یا نا امیدمان ننما یا ، قبول کن
.
.
یا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آید / بنشسته سر راهش ، شاید ز سفر آید
تا چند بنالم زار شب تا سحر از هجرش / کوکب شِمُرم هر شب ، شاید که سحر آید
.
.
درد ما را خداوند دوا خواهد کرد / بر ظلمت ما شمع عطا خواهد کرد
فردا همگی به چشم خود می بینیم / شمع با چشم جهان بین چه ها خواهد کرد
.
.
اگر عصری ست یا صبحی تو آن عصری تو آن صبحی
اگر مهری ست یا ماهی تو آن مهری تو آن ماهی
دل مصر و یمن خون شد ز مکر نابرادرها
یقین دارم که تو آن یوسف افتاده در چاهی
.
.
بیا ای یوسف زهرا گره بگشا ز کار ما / که از وصلت رسد جانا به پایان انتظار ما
بیا تا یوسف کنعان شود همچون زلیخایت / فدای روی زیبایت که برد از دل قرار ما
.
.
آمد بهار و حیف که ما را بهار نیست / وین جرعه ها به کام دلم خوش گوار نیست
گفتم بهار آمد و پر شد جهان ز گل / دیدم که یار نامد و گفتم بهار نیست . . .
.
.
یوسف شود ، آن کس که خریدار تو باشد
عیسی شود ، آن خسته که بیمار تو باشد
